Wielka rzesza
144 tysiące
Syjon
Ucisk, Wielki Ucisk

Wielka rzesza w Biblii – kim są ludzie do niej należący?

Czy i Ty należysz lub chciałbyś należeć do Wielkiej rzeszy?

Dzisiaj zajmiemy się wykazaniem na podstawie Biblii, że Wielka rzesza wspomniana w Objawieniu ( Apoklalipsie) to ludzie mający biblijną nadzieję na ocalenie w Armagedonie i stanowiący zalążek społeczeństwa „nowej ziemi” . Ludzie należący do Wielkiej rzeszy będą żyć wiecznie na ziemi , a nie w niebie jak wierzą katolicy.

Biblia mówi bowiem o dwóch grupach ludzi; o 144 tysiącach mających współtworzyć razem z Jezusem Rząd Boży i te osoby będą przebywać w niebie oraz o Wielkiej rzeszy , czyli ludziach żyjących na ziemi pod panowaniem doskonałego rządu, którego twórcą jest sam Bóg.

Przeanalizujemy:

1. że „wielka rzesza” to nie ta sama grupa, co 144 tys.( Obj. 7:4, 9)

2. Czym się różni „wielka rzesza” od 144 tysięcy

3. Co to są „nowe niebiosa” i „nowa ziemia”- Łukasza 12:32 (mała trzódka),, drugie owce Jana 10:16

4. Jak inaczej są opisane te dwie grupy w Biblii: Mat 5:3,5 Mat 6:10, 2 Pt 3: 13

5. Biblijna nadzieja dla „wielkiej rzeszy”: wspaniały rząd , pokój, bezpieczeństwo, szczęśliwe życie na ziemi

Tożsamość „wielkiej rzeszy”

Sięgnijmy do treści Objawienia
„Wielka rzesza” to nie ta sama grupa, co „144 tysiące”. W Obj. 7:4, 9 mowa jest o dwóch różnych grupach ludzi). Jedna grupa jest policzalna – Jan usłyszał liczbę, „opieczętowanych” oraz tej „której żaden człowiek nie zdołał policzyć”.
„4 I usłyszałem liczbę tych, których opieczętowano: sto czterdzieści cztery tysiące — opieczętowanych z każdego plemienia synów Izraela:

5 Z plemienia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych,
z plemienia Rubena dwanaście tysięcy,
z plemienia Gada dwanaście tysięcy,
6 z plemienia Aszera dwanaście tysięcy,
z plemienia Naftalego dwanaście tysięcy,
z plemienia Manassesa dwanaście tysięcy,
7 z plemienia Symeona dwanaście tysięcy,
z plemienia Lewiego dwanaście tysięcy,
z plemienia Issachara dwanaście tysięcy,
8 z plemienia Zebulona dwanaście tysięcy,
z plemienia Józefa dwanaście tysięcy,
z plemienia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.

9 Potem ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem, ubrana w białe długie szaty; a w rękach ich gałęzie palmowe. 10 I wołają donośnym głosem, mówiąc: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi”.

Kto stoi „z Barankiem na górze Syjon” i co to oznacza?

Co symbolizuje Syjon?

W Objawieniu 14:1, 2, 3, 4 jest mowa o 144 tysiącach – ”stoją z Barankiem” na górze Syjon i są „kupieni spośród ludzi, jako pierwociny dla Boga i Baranka”.
Nie „stoją przed” Barankiem jak wielka rzesza z Obj. 7:9.

Co symbolizuje Syjon?

Syjon to dawna twierdza Jebusytów ( plemię zamieszkujące kiedyś okolice Jerozolimy, podbite prze króla Dawida ok 1003 r. p.n.e) nazwana później miastem Dawidowym lub Jerozolimą.

Syjon jest także określeniem realiów niebiańskich kojarzonych z siedzibą Boga jak mówi Psalm 9:11 „Grajcie Jehowie, który mieszka na Syjonie; opowiadajcie wśród ludów jego czyny”

Z Syjonu też nadchodziło błogosławieństwo i Wybawienie, Ps. 134: 3
„ Niechaj z Syjonu błogosławi ci Jehowa, Twórca nieba i ziemi.”

Tak więc „144 tysiące”, stoją z Barankiem na górze Syjon, co oznacza, że przebywają razem z Jezusem w Niebie
Ustaliliśmy już, że ci którzy są razem z Barankiem na górze Syjon, ci znajdują się w niebie, i jest to ograniczona liczba ludzi „kupionych z ziemi „, 144 tysiące.

Kto stoi „przed Barankiem” i gdzie ma miejsce „ucisk”?

Zbadajmy w takim razie, co Biblia mówi o „wielkiej rzeszy”? Co ta za grupa?
Objawienie 7:13-17 „…kim są ci ubrani w białe długie szaty i skąd przyszli?….. a on rzekł do mnie: Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku i wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka. Właśnie, dlatego stoją przed tronem Boga….. Nie będą już więcej głodować ani już więcej pragnąć, ani nie porazi ich słońce ni żadna spiekota, ponieważ Baranek, który jest po środku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi i do źródeł wód życia. A Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę”

Już wiemy, że też jest wybawiona ta grupa, ale stoją „przed Bogiem i Barankiem”, wychodzą z wielkiego ucisku.

W Biblii wiele razy jest użyte słowo „ucisk” i zawsze dotyczy sytuacji, które są na ziemi, które ludzie przeżywają na ziemi, np.:
Jak 1:27„…opiekować się sierotami w ich ucisku…”

Ponad 20 razy w Biblii mówi się o „ucisku”, czyli czymś przykrym, czego ludzie doświadczają na ziemi a w: Mat: 24:21 jest mowa o wielkim ucisku, „…jakiego jeszcze nie było od początku świata aż dotąd i już nigdy więcej nie będzie”
i dalej w 22 wersecie „…doprawdy, gdyby owe dni nie zostały skrócone, nie byłoby wybawione żadne ciało: ale ze względu na wybranych owe dni zostaną skrócone.”

Wyraźnie widać, ze chodzi o wybranych na ziemi, bo na ziemi doznają ucisku.

Nigdzie w Biblii słowo „ucisk” nie opisuje stanu czy sytuacji niebiańskiej.

Ze względu na „wybranych” – a więc zachodzi pytanie, kim są wybrani, czy tylko 144 tysiące opieczętowanych i wykupionych z ziemi do Nieba?

Izajasza 65:21,22 i do 25
„I pobudują domy , i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny mieszkał; nie będą sadzić, aby ktoś inny jadł. Bo dni mego ludu będą jak dni drzewa, i moi wybrani będą w pełni korzystać z dzieła swoich rąk. Nie będą się mozolić na darmo, ani rodzić na niepokój, gdyż są potomstwem błogosławionych przez Jehowę, a wraz z nimi ich potomkowie. I będzie tak, że zanim zawołają ja odpowiem: kiedy jeszcze będą mówić, ja wysłucham”. Wilk i jagnię będą się paść razem, a lew będzie jadł słomę jak byk, pokarmem zaś węza będzie proch. Nie będą wyrządzać szkody ani rujnować na całej mojej świętej górze – powiedział Jehowa.”

Podsumowując:

Wielka rzesza ma biblijną nadzieję na życie w „raju na ziemi”
.
Wielka rzesza zostaje wybawiona do życia wiecznego na ziemi.

Wielka rzesza, wybranych, której nikt nie policzy wychodzi z wielkiego ucisku, który zakończy się Armagedonem i który będzie końcem obecnego systemu rzeczy.

Nastanie nowy świat, pod rządami Królestwa Bożego.

Symboliczna „stara ziemia” czyli ludzie zbuntowani przeciw Bogu oraz „dawne niebo”, czyli rządy ludzkie zostaną zastąpione „nowym niebem” i „nową ziemią”.
Objawienie 21: 1 „I ujrzałem nowe niebo i nową ziemię, bo poprzednie niebo i poprzednia ziemia przeminęły”
2 Piotra 3:13 „Są jednak nowe niebiosa i nowa ziemia, których oczekujemy zgodnie z obietnicą i w nich ma mieszkać prawość”.

Tak, więc wielka rzesza ma biblijną nadzieję wyjść cało z wielkiego ucisku, który zostanie uwieńczony Armagedonem i ma stanowić zalążek społeczeństwa „nowego świata” pod rządami Królestwa Bożego, o które dziś modlą się miliony ludzi, w modlitwie wzorcowej, którą podał Jezus
Mat 6:10 „ Nasz Ojcze w Niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię, niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie tak i na ziemi…”
Królestwo Boże będzie stanowić Jezus wraz ze 144 tysiącami wykupionymi z ziemi.

Jakie są jeszcze inne dowody biblijne?

Jezus powiedział do swoich uczniów i naśladowców:

Łukasza 12:32 „Nie bój się mała trzódko, gdyż wasz Ojciec uznał za dobre dać wam królestwo”.

Ale innym razem powiedział także o jakiejś innej grupie ludzi Jana 10:16 „A mam drugie owce, które nie są z tej owczarni, te również muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna trzoda, jeden pasterz”.

Mała trzódka ( owiec) i wielka rzesza ( owiec). Jedna wchodzi w skład rządu Bożego druga to społeczeństwo nowej ziemi ( poddani rządu Bożego).

Otwórzmy jeszcze Mat:5 słynne „Kazanie na górze” gdzie Jezus wymienił te dwie grupy:

Mat 5: 3 „Szczęśliwi, którzy są świadomi swojej potrzeby duchowej, gdyż do nich należy królestwo niebios”

Mat 5:5 „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, , gdyż oni odziedziczą ziemię”.

Sam Jezus wspominał już o dwóch grupach wybawionych:

Jedni mieli odziedziczyć królestwo ( rząd Boży).
Drudzy mieli odziedziczyć ziemię.

Potwierdzają to także proroctwa biblijne:

Psalm 37:29 „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze”
Nie będzie chorób, ludzie wyzdrowieją, Jezus uleczy ich, tak jak to pokazał, kiedy był na ziemi….

Izajasza 33:24 „Żaden mieszkaniec nie powie: Jestem chory”

Izajasza 33:5 „Otworzą się oczy ślepych”

Izajasza 35:6 „Kulawy będzie się wspinał niczym jeleń”

Nikt nie będzie zakłócał radości i szczęścia:
Przysłów 2:22 „Co się tyczy złych, ci będą wycięci z ziemi: a co do zdradzieckich, ci będą z niej wyrwani”.

Podsumowanie – co Biblia mówi o dwóch grupach wybawionych?

144 tysiące : 1. Policzalna ( Jan usłyszał liczbę) 2. Stoją z Barankiem na górze Syjon 3. Są w niebie ( tam gdzie mieszka Jehowa) 4. Mała trzódka 5. Nowe niebiosa.

Wielka rzesza : 1.”Której żaden człowiek nie zdołał policzyć 2. Stoją „przed Barankiem” 3. Wychodzą z wielkiego ucisku ( na ziemi) 4. Drugie owce 5. Nowa ziemia.

Wielka rzesza, to niezliczona ilość ludzi z wszelkich narodów, która ma szansę zostać ocalona przez Boga w Armagedonie, przeżyć Armagedon i stanowić zalążek społeczeństwa nowej ziemi. Ma szansę nigdy nie zaznać śmierci i żyć wiecznie w pokojowym nowym świecie.

https://www.jw.org/pl/publikacje/czasopisma/straznica-nr6-2017-listopad/przezyc-armagedon/

A co ludźmi, który wcześniej żyli i umarli przed Armagedonem?
O nich też jest mowa w Objawieniu 20:11-13 i na to jest temat na osobny wpis:
O zmartwychwstaniu umarłych, gdzie powstaną z martwych i co to znaczy, że będą sądzeni według swych uczynków i z tego, co napisano w zwojach i jakich zwojach….i co to jest druga śmierć…..

Jak podaje „The International Standard Bible Encyclopedia „ red. 1982, t. 2, s. 319, niemal u wszystkich plemion i ludów występują opowieści o Potopie. Odkryto je w Azji i na wyspach z nią sąsiadujących od południa oraz w Ameryce Północnej.
Historię o Potopie znali m.in. Egipcjanie, Grecy, Chińczycy, brytyjscy druidzi, Polinezyjczycy, Eskimosi, Afrykanie, Hindusi i Indianie…Łącznie poznano dotąd aż 270 tego rodzaju legend, które są związane z wielką katastrofą i większość z nich odnosi się do tego samego potopu.

Biblia podaje, że potop rozpoczął się „ w miesiącu drugim, w siedemnastym dniu tego miesiąca „ Ks. Rdz. 7:11. Ów „miesiąc drugi” przypada w naszym kalendarzu na drugą połowę października i pierwszą połowę listopada.
„Święto przodków” lub inaczej zwane też „święto zmarłych” obchodzone niegdyś w listopadzie przez wiele ludów pierwotnych w Australii, Egipcie, Peru, Meksyku na Fidżi, na Wyspach Towarzystwa mogą być echem opowieści o potopie. W zwyczajach tych świąt przetrwała pamięć o zagładzie spowodowanej przez potop. Meksykanie obchodzili to święto 17 listopada, gdyż „zgodnie z tradycją świat został kiedyś zniszczony. Obawiali się też, że pod koniec pewnego cyklu ród ludzki będzie unicestwiony przez podobny kataklizm” ( Life and Work t the Great Pyramid, Edynburg 1867, t. II, ss. 390, 391).

W książce The Workship of the Dead ( J. Garnier, Londyn 1904, s. 4 ) powiedziano:
“Wszyscy obchodzą to święto ( zmarłych) dokładnie albo mniej więcej w tym samym dniu, w którym według sprawozdania Mojżeszowego rozpoczął się potop, tzn. siedemnastego dnia drugiego miesiąca – miesiąca odpowiadającego w przybliżeniu naszemu listopadowi”.

Czy obchodzić święta? https://www.jw.org/pl/publikacje/ksi%C4%85%C5%BCki/czego-uczy-biblia/czy-obchodzi%C4%87-%C5%9Bwi%C4%99ta/Czy obchodzić święta?

Czy ludzie doczekają się kiedyś dobrego rządu? Takiego, który upora się z podstawowymi problemami nurtującymi nas i naszą planetę?

Tak, jest taka nadzieja.

Zadbał o to sam Stwórca, który poczynił pewne kroki tuż po tym jak nasi przodkowie – pierwsi ludzie Adam i Ewa – wymówili mu posłuszeństwo, skazując tym samym przyszłe pokolenia na życie pod rządami człowieczymi …

Bożym zamierzeniem od początku było, aby jego stworzenia żyły wiecznie, szczęśliwie, ciesząc się wolnością na rajskiej ziemi, przestrzegając PRAWA BOŻEGO.

I to zamierzenie się nie zmieniło.

Jego realizacja została jedynie przesunięta w czasie, bo Bóg w swej mądrości i miłości pozwolił pokazać swoim stworzeniom przez jakiś czas, jak będą się sami rządzić w tym skrawku wszechświata według własnych zasad.

Wspomina o tym Apostoł Paweł w Dziejach Apostolskich 14:15,16

„…a oznajmiamy wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych próżnych rzeczy do żywego Boga,  który uczynił niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest.  Za minionych pokoleń pozwalał on wszystkim narodom, by chodziły własnymi drogami, choć przecież nie pozostał bez świadectwa, gdyż czynił dobro,  dając wam deszcze z nieba oraz pory urodzajne, napełniając wasze serca pokarmem i weselem”

Ponad 6 tysięcy udokumentowanych lat „szarogęsienia” się homo sapiens na planecie zwanej Ziemia nie przyniosło żadnych trwałych rezultatów w postaci pokojowych rządów, dobrobytu czy sprawiedliwości. Historia człowieka to odwieczna walka o władzę i naznaczona chciwością grabież dobór naturalnych.

Ale jest nadzieja na rząd, który będzie błogosławieństwem dla całej ludzkości. Przyniesie pokój, bezpieczeństwo i dobrobyt. O tym rządzie mówi Biblia i wskazuje nawet, kto stanie na jego czele…

Obejrzyj to krótkie video i podziel się swoją opinią….

Aby dowiedzieć się więcej zajrzyj tutaj Czym jest Królestwo Boże?

O co się modlisz do Boga?

Modlitwa „Ojcze nasz…” zwana Modlitwą Pańską  została zapisana w Ewangelii Mateusza 6:9-13 i jest  Modlitwą Wzorcową chrześcijan.

Jezus  powiedział wówczas do zgromadzonych tłumów znamienne słowa :  „A modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego jak ludzie z narodów, gdyż oni mniemają, że zostaną wysłuchani dzięki używaniu wielu słów.” Mat. 6:7

Bóg nie wymaga od nas mechanicznego powtarzania słów, których wyuczyliśmy się na pamięć.

Czy zastanawiałeś się kiedyś na tym – Jaka głębsza treść kryje się w Modlitwie „Ojcze nasz…”? Obejrzyj to krótkie wideo…

Król Ezechiasz panował w Judzie w latach 745 – 717 p.n.e , tak więc na przeszło 100 lat przed zburzeniem świątyni w Jerozolimie i uprowadzeniem Izraelitów do Babilonu, prorok Izajasz przepowiedział, co się wydarzy w niedalekiej przyszłości:

A Izajasz powiedział do Ezechiasza: „Słuchaj słowa Jehowy Zastępów: ‚Oto nadchodzą dni, gdy wszystko, co jest w twoim domu i co twoi praojcowie nagromadzili po dziś dzień, będzie zaniesione do Babilonu’. ‚Nic nie pozostanie’ — rzekł Jehowa. A spośród twoich synów, którzy z ciebie wyjdą i których zrodzisz, niektórzy będą zabrani i zostaną dworzanami w pałacu króla Babilonu’ ”. Izajasza 39: 5-7

 

…Czyli historia biblijna, która budzi wiele kontrowersji zarówno wśród wierzących jak i ateistów

Mówi się, że nie ma lepszego świadectwa wiarygodności aniżeli potwierdzenie jakiegoś wydarzenia przez wrogów. I co się okazało w kwestii relacji biblijnej o proroku Balaamie?

Wykładowca nauki talmudycznej w Rocland County New York, autor książek, czasopism i artykułów prasowych na temat żydowskiej historii, archeologii, religii i nauk społecznych opisuje wyniki wykopalisk prowadzonych w Tel Deir Alla.

Otóż ekspedycja kierowana przez prof.  Henk J. Franken z Uniwersytetu w Leiden w marcu 1967 odkryła w ruinach Tel Deir Alla budynek administracyjny Ammawitów, wrogów Izraela. Budynek ten był pokryty gipsem, który częściowo poodpadał i zaśmiecał podłogi. Jednak ktoś zauważył, że fragmenty tynku pokrywały napisy. Znalezienie pisma jest dla archeologów niemniej ekscytujące niż znalezienie srebra i złota! Zabrano się, więc z wielką pieczołowitością do składania kawałków tego zapisanego tynku, by dowiedzieć się, co Ammawici mieli do powiedzenia? Okazało się, że ze stosów fragmentów, które dopasowywano do siebie jak puzzle udało się ułożyć spójny tekst opisujący proroctwo Balaama. Historia spisana przez wrogów Izraelitów odzwierciedla tę, którą możemy przeczytać w naszych Bibliach.

Chociaż niektórzy powołując się na Księgę Rodzaju twierdzą, że wszechświat wraz z życiem na ziemi zostały stworzone w ciągu tygodnia, to jednak Biblia niczego takiego nie uczy. Już nawet w samej Księdze Rodzaju mamy przesłanki, by nie traktować  zwrotu „dzień stwarzania” jako okresu 24 godzinnego, gdyż wszystkie „sześć dni” stwarzania zostały określone „dniem” (okresem czasu), w którym Bóg uczynił niebo i ziemię.

„Oto dzieje niebios i ziemi w czasie ich stwarzania, w dniu, w którym Jehowa Bóg uczynił ziemię i niebo.” Księga Rodzaju 2:4

Czy Adam umarł w tym samym, literalnym dniu, w którym zlekceważył prawo Boga i zjadł owoc z drzewa poznania dobra i zła?

„ I Jehowa Bóg wziął człowieka, i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i o niego dbał. I Jehowa Bóg dał też człowiekowi taki nakaz: „Z każdego drzewa ogrodu możesz jeść do syta. Ale co do drzewa poznania dobra i zła — z niego nie wolno ci jeść, bo w dniu, w którym z niego zjesz, z całą pewnością umrzesz”. Księga Rodzaju 2:15-17

Jak podaje Księga Rodzaju 5:5 Adam żył 930 lat:

„Tak więc wszystkich dni, które przeżył Adam, było ogółem dziewięćset trzydzieści lat; i umarł.”

Zwróćmy uwagę na zwrot „wszystkich dni, które przeżył Adam…” i nie pomijajmy faktu, że Księga Rodzaju została spisana po hebrajsku, a w tym języku wyraz „dzień” oznacza po prostu jakiś okres czasu. Może to być nieokreślony czas, jak w przypadku „dnia, w którym Bóg uczynił ziemię i niebo” jak i również określony czas, np. tysiąc lat:

 „Ale niech ten jeden fakt nie uchodzi waszej uwagi, umiłowani, że u Jehowy jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat — jak jeden dzień.” 2 Piotra 3:8

Ludzie nie znają imienia Boga. Często nawet używają imienia Jehowa w sposób obraźliwy. Nic dziwnego, skoro zostało ono wyrugowane z większości przekładów biblijnych w Starym Testamencie a w Nowym Testamencie, w Objawieniu zachowało się jedynie w formie Alleluja, – co oznacza „wychwalajcie Jahwe”.  W przekładzie Nowego Świata przywrócono Imieniu Boga należne miejsce w Starym i Nowym Testamencie. Więcej szczegółowych informacji znajdziesz tutaj  http://pl.wikipedia.org/wiki/JHWH

W Liście do Rzymian 10: 13 czytamy, że „każdy, kto wzywa imienia Jehowy będzie wybawiony”( NW) .  Inne przekłady, które usunęły z większości ksiąg Imię Boże podają, np. „Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”(BT) .

I dalej, „ Ale jak będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli?. A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez głoszącego? A jak będą głosić, jeśliby nie zostali posłani?” List do Rzymian 10: 14-15

No właśnie, jak ludzie mają wzywać imienia Boga skoro tego imienia nie znają?

Kiedy kogoś poznajemy, zazwyczaj chcemy wiedzieć jak ten ktoś ma na imię. Następnie zwracamy się do tej osoby używając jej imienia.

Co oznacza imię Boga? Imię Jehowa to forma niedokonana hebrajskiego czasownika hawáh – „stawać się”, która oznacza „On powoduje, że się staje”.

Imię Boże jest często przedstawiane w postaci tetragramu JHVH, JHWH lub też przy użyciu alfabetu fenickiego lub współczesnego hebrajskiego, który oparty jest na alfabecie aramejskim ( jak na powyższym rysunku).

Niedawno znalazłam w Internecie video zatytułowane Biblioteka Imienia Bożego. Obejrzyj i przekonaj się osobiście, jak często używane jest Imię Boże JHWH w różnych publikacjach.

Wigilia Wszystkich Świętych (angielskie) Halloween jest jednym z ważniejszych świąt obrządku satanistycznego. Pewna gazeta amerykańska określa, że święto to  „ jest dla świata przestępczego świętem religijnym, podczas którego sataniści składają ofiary a czarownice oddają się modlitwom albo organizują uczty dla umarłych”.  W tej samej gazecie zacytowano wypowiedź waszyngtońskiego wróżbity Bryana Jordana : „Chrześcijanie nie uświadamiają sobie, że obchodzą z nami nasze święto”.

Pisarz J. Garnier w książce pt. „Kult zmarłych” sugeruje, że owo święto może mieć korzenie w pradawnym potopie: „Do mitologii wszystkich starożytnych ludów wplecione są wydarzenia związane z potopem. Znaczenie tego argumentu podkreśla fakt, że ku pamięci tego wydarzenia obchodzą wielkie święto zmarłych nie tylko ludy mniej lub bardziej ze sobą powiązane, lecz także te, które dzieli ocean i całe stulecia. Ponadto wszyscy obchodzą to święto dokładnie albo mniej więcej w tym samym dniu, w którym według sprawozdania Mojżeszowego, rozpoczął się potop. To znaczy „siedemnastego dnia drugiego miesiąca” …

Rodz. 7:11-12 „W sześćsetnym roku życia Noego, w miesiącu drugim, w siedemnastym dniu tego miesiąca, w tymże dniu wytrysnęły wszystkie źródła ogromnej głębiny wodnej i otworzyły się upusty niebios.  I ulewa na ziemi trwała czterdzieści dni i czterdzieści nocy.”

…czyli miesiąca odpowiadającego w przybliżeniu naszemu listopadowi. ( J. Garnier, Londyn 1904, s. 4).”