„Nowy Rok” i jego pogańskie pochodzenie

W tradycji chrześcijańskiej Nowy Rok obchodzony jest zawsze  01 stycznia, a tę datę – jak podaje Wielka Encyklopedia Świata – ustanowił Juliusz Cezar w roku 46 przed Chrystusem. Rzymianie poświęcili dzień o1 stycznia JANUSOWI – bogu bram, drzwi i porządków. Janus miał dwa oblicza – jedno spoglądało w przód, drugie wstecz. To od niego wziął swą nazwę styczeń ( po łacinie ianuarius, po ang. January). A zatem obchody Nowego Roku także nawiązują do tradycji pogańskich i nie mają nawet  starotestamentowych korzeni. Co prawda Żydzi świętują Nowy Rok i ich obchody Nowego Roku wiążą się z obchodami rocznicy stworzenia świata, ale nowy rok u Żydów rozpoczyna się jesienią. Jest liczony wg. kalendarza księżycowego, czasami wypada we wrześniu, czasami w październiku. Jako ciekawostkę warto wiedzieć, że wg. żydowskiej tradycji rok 2010 roku będzie  5770/5771 rokiem istnienia świata. Jeśli nawet obchody czy zwyczaje żydowskie nie mają pogańskich znamion, to w przypadku naszego Nowego Roku jest nieco inaczej.

Świętowanie Nowego Roku zatem uwłacza prawdziwemu Bogu, ponieważ wiąże się z kultem mitologicznego Boga Janusa, któremu – jak podaje Owidiusz przypisywano władzę nad ziemią i niebem zaś według Makrobiusza – nad przeszłością i przyszłością.

Jest jeszcze inna kwestia związana z obchodami takich świąt jak Nowy Rok; mianowicie – narażenie się na pewnego rodzaju praktyki, które nie przystoją chrześcijanom.

Jako chrześcijanie staramy się słuchać rad i wskazówek zawartych w Biblii. Zajrzyjmy do 1 Listu Piotra 4 rozdziału i wersetów od 3-4:

„Wystarczy bowiem, że w minionym czasie wykonywaliście wolę narodów, gdy się oddawaliście rozpasaniu, pożądliwością, nadużywaniu wina, hulankom, pijatykom i bezprawnym bałwochwalstwom. Ponieważ już nie biegniecie z nimi do tego samego dołu rozwiązłości, dziwią się i mówią o was obelżywie.”

Sylwestry w naszej kulturze bywają huczne i może nie zawsze, ale w wielu środowiskach wiążą się z nadużywaniem alkoholu, hulankami, brakiem umiaru w jedzeniu oraz z rozpasaniem.

Obchody Nowego Roku są kultywowane także przez różne narody o różnych porach roku. Na przykład Kurdowie, Persowie, niektóre ludy irańskie i tureckie witają nowy rok 21 marca.

 W Chinach zaś święto Wiosny jest połączone z Nowym Rokiem i obchodzi się je przez dwa ostatnie tygodnie stycznia i lutego.

 Muzułmanie ustalają datę Nowego Roku wg. kalendarza księżycowego i przypada ona w marcu lub kwietniu.

W wielu kulturach Nowy Rok łączy się z obchodami święta wiosny, które mają swoje korzenie w dawnych babilońskich świętach ku czci Bala i Isztar.

W naszej tradycji zaś elementy tych dawnych kultów pogańskich żyją w tradycji świąt wielkanocnych.

Czy w takim razie prawdziwi chrześcijanie powinni obchodzić święta o korzeniach pogańskich? Odpowiedź daje nam Biblia. Apostoł Paweł  w 1 Liście do Koryntian, 10 rozdziale wersecie 20 ostrzega, że:

 „to, co narody składają w ofierze, składają w ofierze demonom, a nie Bogu” i dodaje „ nie chcę abyście się stali współuczestnikami demonów”.

W 1 liście do Koryntian  10: 21 czytamy zaś:

 „Nie możecie pić kielicha Jehowy i kielicha demonów; nie możecie spożywać ze „stołu Jehowy” i stołu demonów.”

Jeśli więc zależy Ci na tym, aby uszanować wolę Boga – jaką decyzję podejmiesz w kwestii świętowania takich dni, jak Nowy Rok?